7 filmów, o których słyszałeś, ale nigdy nie obejrzałeś

Dom na plaży (2019)

Dom na plaży to premiera funkcji reżyserskiej Jeffreya A. Browna w 2020 roku, która zadebiutowała w Shudder w 2015 roku po kilku rundach wydarzeń w 2019 roku. Chociaż głównie przyćmiony przez Hosta, przerażający komputer stacjonarny, który kontrolował przerażającą dyskusję w 2014 roku, Dom na plaży jest niezawodny i wyjątkowo mrożący krew w żyłach film niskobudżetowy, który łączy środowisko i technikę powolnego nagrywania, aby zapewnić zarówno fascynującą historię, jak i naprawdę ekstremalne minuty. Czas trwania filmu Supervisora ​​Browna może być krótszy niż 90 minut, ale Dom na plaży to film wolnopalny, z głównie drobną historią, ale ze świetnymi instrukcjami i środowiskiem użytkowania. Film nie unika budowania stresu w pierwszych trzydziestu do czterdziestu minutach, zanim ostatecznie wybuchnie. W przeciwieństwie do tego, różne inne filmy mogą chcieć dostać się bezpośrednio do ruchliwych części historii. Raczej Dom na plaży okazuje się być znacznie bardziej rozpieszczającym, innowacyjnym, a także pomysłowym filmem, niż może to być historia z filmu klasy B – kiedy film się zaczyna, nie cofa się. Jednak nagromadzenie stresu i niepokoju wymaga czasu.

Liana Liberato zapewnia dodatkowy opór w Dom na plaży, umiejętnie radząc sobie z główną postacią w tym przerażającym filmie, a także sprawiając, że każda scena wydaje się wiarygodna. Liberato opanowuje jedną okropną i specyficznie krwawą scenę w kierunku środka filmu (tak, ta scena!), a także reszta malutkich aktorów, w tym Noah Le Gros, są tutaj w wielkiej życzliwości.

Film taki jak Dom na plaży, z historią, która nie jest teoretycznie początkowa, może szybko skupić się na miazdze i serze swojej historii. Zamiast tego, kierownik Jeffrey A. Brown zapewnia filmowi poczucie prawdziwej zagadki Hitchcocka, podczas gdy narracja jest oparta i prosta. Film jest doskonale obiektywizowany przez Owena Levelle’a, a także wystrzeliwany za pomocą kamer wideo Alexa, co zapewnia mu zasięg i wrażenie strasznego filmu o dużym budżecie. Brownish zapewnia filmowi wyrafinowane style stylistyczne oraz podkreśla filmowe poczucie strachu i stresu w gorliwych i mądrych metodach. Nieuchronnie Dom na plaży okazuje się niezwykle fascynującą refleksją na temat naszego związku z naturą, oprócz ciekawego, a zarazem ciasnego filmu przerażającego.

Dwóch nieznajomych (2020)

Dwóch nieznajomych to krótki film z 2020 roku wyreżyserowany przez Travona Free i Martina Desmonda Roe, który opowiada historię walki chłopca o przetrwanie nieprzewidzianych okoliczności (która ma związek z tak długo, jak wymagam roszczenia dotyczącego historii, bez rujnowania) . Ten trzydziestominutowy film krótkometrażowy jest niezwykle inteligentnym, przemyślanym, zabawnym i niezwykłym sposobem zbadania poważnego problemu ucisku. Arogancja w sercu Dwóch Odległych Nieznajomych jest czymś znajomym. Jednak jest to metoda, dzięki której przełożeni Free i Roe przeprowadzają popularne narzędzie narracyjne, aby przedstawić prowokacyjną i wciągającą opowieść, która sprawia, że ​​Dwóch Odległych Nieznajomych zasługuje na to.

Wydajność w filmie jest również dość solidna, szczególnie od głównej bohaterki Jo-Vaughn Virginie Scott (znanej również jako Joey Badass), co sprawia, że ​​scenariusz filmu wydaje się autentyczny i żywy. Jego komiczne kotlety poniżej są również znakomite, szczególnie gdy wykonuje przeciwko Andrew Howardowi, co osłabia jego silną skuteczność.

Dwóch nieznajomych wykorzystuje mózgi i moc znanego filmu filmowego, aby uzyskać dostęp do stylów ucisku i zrozumienia. Supervisorzy Free i Roe dokładnie rozumieją, jak dobrze obalić założenia. Prawie trzydziestominutowy rozmiar tego krótkiego filmu dobrze to daje, nie rozszerzając zbytnio opowieści, ale w dodatku nie pozostawiając luźnych końców w przekazach stylistycznych, a także baśniowych. To poruszający, mrocznie zabawny, a także naprawdę prowokujący film.

Ojciec chrzestny (1972)

Ojciec chrzestny to film z 1972 roku prowadzony przez Francisa Forda Coppolę, który współtworzył kino wraz z Mario Puzo, którego publikacja po filmie jest oparta. Ojciec chrzestny jest jednym z najsłynniejszych i najbardziej znaczących filmów wieczystych, a jego doświadczenie w realizacji filmów i aktorstwa oznaczało się wiele lat później. Ten prawie trzygodzinny film staje się częścią filmowej trylogii. Pierwsza przedstawia Michaela Corleone jako dziecko Vita Corleone i powracającego żołnierza, wciągniętego w jego domową organizację przestępczej działalności, bez względu na to, czy nigdy tego nie miał na myśli. Podobnie jak kolejne filmy o mafii, Ojciec chrzestny zawiera szeroką gamę osobowości; jednak to, co sprawia, że ​​filmy Coppoli są tak ze sobą powiązane, to koncentracja na postaciach i tematyczny przepych. Podczas gdy znaczna część podróży w filmie ma związek z dojściem do władzy, Michael i jego domostwo mają nieustanny psychologiczny i pełen zrozumienia obraz – ten dotyczący wykroczenia, żalu i wstydu.

Wydajność filmu wydaje się być jednym z najlepszych, jakie kiedykolwiek zostały nagrane na wystawie. Marlon Brando nadal jest dziełem oporu, pomimo niezwykłej pracy Pacino, a także za każdym razem, gdy pan Brando pojawia się na ekranie, film oświetla energią elektryczną. Jego skuteczność jest wyjątkowa, skuteczna i niezależnie od wielu replik i parodii, zrobił to długo po premierze filmu, nadal jest zdecydowanie jedyny w swoim rodzaju. Al Pacino pozostaje w szczególnym rodzaju oprócz Michaela Corleone. Film jest nieuchronnie podróżą jego osobowości w ciemność, a artysta przedstawia tę podróż z psychologicznego punktu widzenia, pomimo cierpliwej strategii filmu.

To, co najwspanialsze w odniesieniu do „Ojca chrzestnego” reżysera Francisa Forda Coppoli wiele lat później, to fakt, że niezależnie od jego niemal stałej częstotliwości w popkulturze, kunszt filmu nie zginął w wyniku upływu czasu. Kiedy pierwszy raz się ukazał, film jest dziś tak wyraźny i niesamowity, jak powinien. Wiele z tego dotyczy gwarantowanych sprawności. Jednak instrukcje Coppoli są znakomite – jest to film o mafii z zimną krwią, który jest rozciągnięty i obfity. Wygląda na to, że film może pociąć kilka minut (rozpoznaję, że niektórzy prawdziwi apologeci Ojca Chrzestnego mogą uznać to za przestępstwo kryminalne). Jednak wydaje się, że jest nieco rozszerzony, ale Ojciec chrzestny (kompletny i długi, jak to jest) to film o powolnym spalaniu, który funkcjonuje do dziś.

High School Musical: The Musical: The Series (2019)

High School Musical: The Musical: The Series — seria to kolekcja na rok 2020 opracowana przez Tima Federle’a, która przyciąga niezwykle swobodnie z przebojowych filmów High School Musical. Niemniej jednak ta kolekcja Federle’a jest jeszcze bardziej meta-wywrotem filmów, z grupą podporządkowującą się zespołowi licealistów organizujących produkcję muzyki w oparciu o film w college’u, że kino zostało zwolnione. Dla Disneya kolekcja jest wyjątkowo spekulacyjna, nawet jeśli uderza we wszystkie skuteczne formuły. Należy pamiętać, że można przewidzieć program podobny do tego, aby osiągnąć. Niezależnie od praktycznie całkowicie oczekiwanej nostalgii i zazwyczaj kiepskiego podejścia do programu, High School Musical: The Musical: The Series niezwykle dobrze radzi sobie w większości komponentów, wiele dzięki utalentowanym aktorom i innowacyjnej metodzie. Kolekcja jest dobrze przemyślana i chociaż nigdy nie jest psychologiczna, jej melodramat zawiera wystarczająco intrygujące cechy, które podtrzymują tę niezwykłą pracę.

Obsada utrzymuje, że High School Musical: The Musical – The Series czuje się podnoszący na duchu i pełen energii. W placówce programu są Joshua Bassett i Olivia Rodrigo, które uzyskują funkcje bardziej zniuansowane niż wiele porównywalnych poprzednich ofert Disneya, składających się z filmów po utworzeniu kolekcji. Oczywiście program to samochód celebrytów, który ma reklamować umiejętności tych nowicjuszy – ta praca potwierdza, że ​​Disney to dobrze naoliwiony sprzęt. Jednak Rodrigo i Bassett mają szansę ujawnić jeszcze większą różnorodność niż wiele celebrytów Disney Network. Duża część czynnika, który wpływa na efektywność, sprowadza się do pisania, a także dokładnego sposobu opracowywania programu, a Disney + zapewnia wreszcie showrunnerom możliwość zbudowania czegoś, co wydaje się o wiele bardziej rzeczywiste i nowoczesne niż program Disney Network , jednocześnie dostarczając entuzjazmu, a także tandetności, której z pewnością można by oczekiwać od takiego programu.

W końcu High School Musical: The Musical — serial nie zawsze tworzy wciągającą narrację — niektóre odcinki są znacznie lepsze, a niektóre minuty są znacznie lepsze niż inne. Oprócz tego, że Disney nie może jeszcze wydać kilku swoich największych tropów narracyjnych, ten program jest najprawdopodobniej jedną z ich, jeszcze bardziej, małą przygodą, łącząc zupełnie nowe twarze z rozpoznawalnym domem i pozostawiając uczucie sitcomu Cena sieci Disney. Tak przesadny jak High School Musical: The Musical: The Series może być, wydaje się być współczesną bajką Disneya, zarówno pod względem materiału, jak i metody. Absolutnie nic się tutaj nie zmieniło, jednak High School Musical: The Musical: The Series jest sentymentalna, radosna i przyjemna – niezwykle solidnie wykonany cukrowy dreszczyk.

Nikt (2021)

Nikt nie jest filmem o aktywności z 2021 r. wyreżyserowanym przez Ilyę Naishuller (twórcę filmu Hardcore Henry), w którym występuje Bob Odenkirk i czerpie pomysły z kolekcji Johna Wicka. Ten ruch z oceną R to dobrze sterowana 90-minutowa przerwa z silnym zwrotem od Odenkirka na czele, wieloma interesującymi seriami ćwiczeń, a także świetnym przemalowaniem dowcipu, aby zachować świeżość rękopisu. Wiele sugestii, których nikt wcześniej nie zrobił, ale szybkie tempo i ograniczone budowanie i konstruowanie działania i opowieści sprawiają, że nikt nie jest wielce satysfakcjonującą rozrywką, nawet jeśli film nie jest tak początkowy i inteligentny, jak mógł być.

Bob Odenkirk, artysta estradowy, który jest najbardziej znany ze swojej znaczącej i komicznej pracy, pozostaje w czołówce jako główny bohater tego filmu. Odenkirk wnosi wiarygodną siłę do obowiązków właśnie tutaj, chociaż raczej nie ujawnia tak wielu swoich komediowych kotletów, jak gdyby przewidywał. Szybko staje się gwiazdą programu — wnosi do filmu życie, sprawiając, że jego wydajność wydaje się autentyczna.

Jeśli chodzi o aktywność funnies go, nikt nie jest predestynowany do szczególnej uwagi, być może poza przewagą z Odenkirk. Film wydaje się znacznie bardziej zróżnicowaną stopą dyskontową w filmach, które widzieliśmy, że są lepsze. Jednak przełożony Naishuller utrzymuje, że Nikt nie działa pełną parą przez praktycznie cały czas działania. Poniższa aktywność jest również niesamowicie dobrze zorganizowana. Scena autobusowa filmu jest dogodnie jedną z najlepszych scenografii wykonywanych od jakiegoś czasu, które wydają się być planem wydatków. Nikt nie jest zwykle wietrznym i doskonale sterowanym filmem akcji z dużą skutecznością, mimo że rzadko plasuje się wysoko w panteonie najlepszych przebojów kategorii.

Ostatnia nocka (2020)

Ostatnia nocka to film z 2020 roku stworzony i prowadzony przez Andrew Cohna, celebrytów Richarda Jenkinsa i Shane’a Paula McGhie, a także wygodnie jeden z najbardziej zaniedbanych filmów 2015 roku. Oznacza to również uruchomienie filmu fabularnego kierownika Cohna, jak również twórca filmu wybiera atmosferę sceniczną i rozpoczyna Ostatnia nocka – mały zasięg filmu i gadatliwa dyskusja sprawiają, że wygląda na to, że został wyreżyserowany ze sztuki. Pomimo scenicznej konfiguracji, ta 90-minutowa funkcja przyciąga interesujący i przekonująco poinformowany obraz dwóch osobowości i ich jedynego w swoim rodzaju partnerstwa. Film porusza również prowokacyjne wątki, bo choć nie potrafi wydobyć wszystkich drobiazgów, w które ambitnie się stara, to jednak odnajduje intrygujące minuty szczerości i złamane serce. Ostatnia zmiana to tylko jeden z najlepiej zagranych i dobrze wyreżyserowanych ukrytych skarbów 2020 roku – jeśli Pusty mężczyzna był zakopanym skarbem, dołącz ten zestaw do jego listy.

Zarówno Richard Jenkins, jak i Shane Paul McGhie promieniują w Ostatnia nocka – ich niedoceniana, ale podzielona wydajność szybko zalicza się do największych hitów filmu. Obaj artyści wykorzystują swoje znaczące funkcje na swoją korzyść, tworząc magię na ekranie, która nigdy nie wydaje się farsą ani wymuszoną, raczej skłaniając się do tych stosunkowo zwykłych minut, które są ułożone ze znaczną skutecznością. Funkcjonują ze sobą niesamowicie dobrze, a Jenkins szczególnie zapewnia powagę doświadczonego artysty, który ma osobowość, w której warto się zagłębić.

Ostatnia zmiana zwykle działa w wyniku koncentracji na swoich osobowościach – Cohn odkrywa genialne sposoby na zlokalizowanie zarówno podobieństw, jak i różnic między tymi dwiema osobowościami, a także wykorzystuje ich problemy i minuty relacji, aby znaleźć prowokacyjne motywy. Jenkins i McGhie również polegają na przeszkodzie, a także ten krótki film fabularny odwołuje się do wciągającej narracji, stosunkowo nie na miejscu. Mając to na uwadze, pasja filmu w niektórych przypadkach pozostawia wiele do życzenia – po pierwsze, znacznie dłuższy czas działania, który z pewnością bardzo dokładnie sprawdziłby kilka wspaniałych stylów tutaj, a także trochę więcej koncentracji w rękopis, a także pewnie trochę o wiele więcej dowcipu. Ostatnia zmiana to niezwykle satysfakcjonująca regulacja prędkości filmu.

O wszystko zadbam (2021)

O wszystko zadbam to film z 2021 roku prowadzony przez J Blakesona, który zadebiutował na Netflix i miał swoją premierę na TIFF we wrześniu 2020 roku. Ten mroczny thriller komediowo-kryminalny to modny, gorączkowy i niezwykle początkowy film, który obnosi się z rygorystycznym kunsztem i wyjątkową wydajnością , nawet jeśli jego skandaliczna fabuła może często prowadzić go w dół torów narracyjnych wysokiego ryzyka. Tym, co utrzymuje, że film odnosi się do wieczności, jest nokautująca skuteczność Rosamund Pike, wybrana do Złotego Świata za swoją rolę w filmie. Pike w pełni panuje nad tą osobowością i zachwyca się diabelsko wspaniałą funkcją z bryzą i kreatywnością. Scenarzysta/reżyser J Blakeson znakomicie ustala fabułę i fazę stylistyczną w O wszystko zadbam, ale to Rosamund Pike doprowadza film do celu.

Rosamund Pike naśladuje rolę Marli, kobiety, której kompas etyczny jest kontrolowany przez jej wyobrażenie, że nie ma wielkich indywidualności, które nie mają sensu, jak grać prostolinijnie, a także rozsądnie. To niezwykła osobowość i chociaż Blakeson nie może w pełni odkryć natury, Pike przedstawia subtelności dzięki swojej wyjątkowej funkcji w filmie. W rolach głównych występują Peter Dinklage i Dianne Wisest (równie świetnie w obecnej premierze Pozwól im rozmawiać) w wielkich i kluczowych obowiązkach, których informacje najlepiej przechowywać do czasu oglądania filmu. Eiza González jest również fantastyczną, utrzymującą się na stałe graczem, jak Fran. Jej praca poniżej potwierdza, że ​​artystka jest lepsza niż zasługująca na znacznie lepsze i cięższe funkcje niż te, które obecnie zarządza nią Hollywood.

O wszystko zadbam trzasków i szczekania z kreatywnością, a wszystko zaczyna się od nieprzewidywalnego i niezwykle atrakcyjnego rękopisu Blakesona. Film działa jako mrocznie zabawny thriller o przestępstwach kryminalnych i niezawodna, ale dziwna historia dotycząca aspiracji i chciwości w 2 zręcznie przygotowane godziny. Nie oferując zbyt wiele, raport wplata swoją metodę w ciekawą historię, która wydaje się wymagać pewnej racjonalnej wolności, ale nigdy nie spowalnia stresu ani szoków. , film zarządza również kilkoma niezwykle ekscytującymi seriami działań i wysokobudżetowymi seriami projektowymi. Wyjątkowo jedyne w swoim rodzaju dzieło Blakesona do filmu, w połączeniu z zapalczywą skutecznością Pike’a, sprawiają, że O wszystko zadbam jest żywiołowym, a także prowokacyjnym lotem thrillerowym.

A jeśli te 7 ciekawych propozycji filmowych to dla ciebie zdecydowanie za mało, koniecznie zajrzyj na https://vodfilmy.pl i przyjrzyj się pozostałym filmom w ogromnej bibliotece!